मंगळवार, डिसेंबर १९, २००६

एक कुंचला मज देशील आणून?


एक कुंचला मज देशील आणून?

आकाशाचे बनवीन निळे मी पान.
पावसाचा अन् थोडा 'वॉश' मी देईन.

कुठल्या भुरक्या मेघावरती
मग किरणांचे सोने पसरीन.

त्या चित्रावरती रेषा नाजूक
तिरप्या तिरप्या बलाक-माला.

दूर काढीन क्षितिज ते भव्य
दमल्या वाटा - तिथेच मिलन.

अशाच एका रम्य वाटेवर
त्याहुनि सुंदर फुले ती फुलविन.

त्या फुलांवर नाजूक पऱ्यांचे
अद्भुत असे ते पंख मी रंगविन.

कुठे मोर अन् कुठे बत्तक
भासे बेढब परी बेडूकही मोहक.

संपतील छटा नि संपतील रंग
दंव गुलाबावरी उरतील ओघळ.

अशाच चित्रात होऊनिया दंग
कळत-नकळत जाईन रंगून

मग एका फुलवाटेवर स्वतःस रेखून
चित्रात माझ्या जाईन मी हरवून!

एक कुंचला मज देशील आणून?

४ टिप्पण्या:

अनामित म्हणाले...

अजित,

कविता खूपच सुंदर झाली आहे. पहिल्या ओळीपासून मनाचा वेध घेते. अप्रतिम!

कुठल्या भुरक्या मेघावरती
मग किरणांचे सोने पसरीन.

त्या चित्रावरती रेषा नाजूक
तिरप्या तिरप्या बलाक-माला.

दूर काढीन क्षितिज ते भव्य
दमल्या वाटा - तिथेच मिलन


विशेष आवडले.

Gayatri म्हणाले...

phaar sundar!

Nandan म्हणाले...

apratim. shevaTache kaDave vishesh aavaDale.

अनामित म्हणाले...

i want say...
ek tutari tya maj anun
pukin ji me swaprane!
ani karin nash saglya vetacha
ani ani tuza dukhach hi