रविवार, सप्टेंबर १६, २००७

जावे त्यांच्या देशा...

(भाग ३)
(भाग १ व २ इथे आणि इथे वाचा)

"रांग" या सामाजिक वृत्ती-कम-सोयीबद्दल मला नेहमीच भीती वाटत आलेली आहे. ऍडमिशनची असो वा टेलिफोन/वीज बिलं भरण्याची, रेल्वे तिकिटासाठीची किंवा शाळेत पीटीच्या तासाला केलेली -- रांग मला मानवत नाही. रांगेत आपण कोणाच्या तरी मागे किंवा पुढे असतो-- त्यांच्या बरोबर नसतो! अशाच Emigration Check च्या रांगेत मी उभा राहिलो तेव्हा पावणे अकरा वाजून गेलेले होते आणि पोटात कावळे ओरडायला सुरूवात झाली होती. माझ्या पुढे अजूनही तीन-चार लोक होते; आणि Emigration Check मध्ये नेमकं काय करतात याचं निरीक्षण करण्यात मी दंग होतो.

माझ्या पुढे रांगेत असलेला माझा मित्र (ज्याच्या पासपोर्टबरोबर मी माझा पासपोर्ट पडताळून पाहिला होता) E.C. पार करून गेला आणि आता मात्र आपण special ठरू शकत नाही याची खात्री पटली. त्या आत्मविश्वासात मी पुढे सरसावलो. Emigration Check करणारा Clerk म्हणजे एक ध्यानच होतं. त्याचं English मला समजेना आणि माझं त्याल. भारतातून निघतानाच ही अवस्था तर तिकडे परदेशात कसं होणार अशी शंका डोकावली; पण त्याहूनही महत्त्वाचं तो मला काहीतरी दाखवू लागला, आणि ते समजावून घेण्याचा मी प्रयत्न करू लागलो. "तुझ्या पासपोर्ट वर ECNR (Emigration Check Not Required) चा शिक्का खोडलेला आहे. तू जाऊ शकत नाहीस," असं "काहीबाही" तो मला सांगू लागला. "अहो, पण आत्ताच तर तुम्ही माझ्या त्या मित्राला clear केलंत... त्याच्या पासपोर्टवरसुध्दा असंच आहे, तेव्हा मलाही जाऊ द्या," मी असं म्हणालो आणि हा गडी गोरामोरा झाला. "त्याला परत बोलाव पाहू" असं जेव्हा तो म्हणाला, तेव्हा (उशिराने का होईना) मी जीभ चावली.चांगला पास झालेला बिचारा, त्याला मी परत बोलावलं आणि आमच्या या गड्याने त्याचा बोर्डींग पास आणि पासपोर्टवरचा शिक्का दोन्ही रद्द केले, आणि आम्हाला त्याच्या वरीष्ठासमोर उभं केलं. बोंबला आता!

या सगळ्या प्रकरणाची आम्हाला कल्पना नव्हती. "You are offloaded. Go home now," असं जेव्हा तो ऑफिसर म्हणाला तेव्हा जोरदार सायरन वाजायला लागले. "असं कसं---आमची सगळी तिकिटं, हॉटेल बुकिंग सगळं काही तयार आहे, आमचे मॅनेजर तिकडे विमानात जाऊन बसलेत, आम्ही दोनच दिवसांसाठी चाललो आहोत, ही पहा परतीची तिकिटं" यातलं काहीसुध्दा तो ऐकून घ्यायला तयार नव्हता. "पासपोर्ट वर ECNR चा शिक्का दाखवा नाहीतरी घरी जाऊन निवांत झोपा," असा एकंदरीत त्याचा बाणा होता.

आता काय करायचं? सगळ्या trip चा असा विचका होताना समोर दिसत होता. आमचे बाकीचे सहकारी पुढे गेलेले. लाचलुचपत करावी तर खिशात शंभराची एक नोट आणि काही नाणी उरलेली (मित्राकडे दोनएकशे होते) -- सगळे पैसे देऊन परदेशी चलन घेतलेलं आणि ते दुस-याच मित्राकडे, तो आत जाऊन बसलेला. प्रसंग मोठा बाका आणि अर्थातच special!

खूपदा "जे घडतं ते भल्यासाठीच" ही कहावत खरी ठरते. खरी ठरते किंवा ती खरी आहे असं वाटतं तरी. या सगळ्या प्रकरणाच्या संदर्भात ती खरी ठरली हे आमचं भाग्यच.

त्या ऑफिसरचे अग्निशमन करण्याचे आम्ही जोरदार प्रयत्न सुरू केले. Travel Desk ने आम्हाला आधीच सांगायला हवं होतं, आमचा पासपोर्ट नीट बघायला हवा होता इत्यादी. पण तेही तो ऐकून घ्यायला तयार नव्हता. तुमच्या Travel Deskची चूक पोटात घेऊन मी अजून चुका करू का असं तो विचारायला लागला. त्याचंही बरोबरच होतं. चूक आमची होतीच. प्रश्न एवढाच होता की तिथल्या तिथे सुधारता येणार होती का?

इंजिनियर असल्यामुळे आम्ही प्रत्येक बाजूचा सखोल विचार करून पाहिला. "साम-दाम-दंड-भेद" च्या चालीवर "Please!, Why?, Won't do again, We understand and accept our mistake, but let us go this time," अशी निरनिराळी गाणी गाऊन पाहिली, पण सगळ्या रचना फ्लॉप!

Flight ची वेळ टळून गेलेली. साडेअकराच्या सुमारास Singapore Airlines वाले आमच्या शोधात आले. त्यांनाही या ऑफिसरने झापलं. "बोर्डिंग पास देताना पासपोर्ट नीट बघता येत नाही का तुम्हाला?" या क्षणी आम्ही एक रिस्क घेण्याचं ठरवलं. मी म्हणालो "तुमच्याच clerk नी या माझ्या मित्राला clear केलं होतं. बरं तर मी आपण होऊन त्याला परत बोलावलं. त्याला तरी जाऊ द्या. आणि असं दिसतंय की हा चेक अगदीच काही strict नाहीये, तेव्हा त्याला सोडलं तसं मलाही सोडा!" आमच्यातल्या एकाला सोडलं होतं हे ऐकून साहेब जाम चिडले. त्या नामी clerk ला बोलवून (कन्नडामध्ये) असा काही झापला की विचारायची सोय नाही. आमच्यावरचं संकट त्यानं आपल्या अंगावर घेतलं होतं. अखेरीस ११:३५ वाजता "आमची एक चूक झाली म्हणून तुम्हाला सोडतोय- खबरदार!" अशी आम्हाला समज देऊन त्यानं शेवटी clear केलं.

त्यानंतरची दोन मिनिटं exactly कायकाय झालं ते आठवत नाही. Singaport Airlines च्या लोकांनी खास fast-lane मधून आम्हाला नेलं आणि धावतच आम्ही विमान गाठलं.

उड्डाणाची घोषणा झाली तेव्हा ११:४५ आणि प्रत्यक्ष उडालो तेव्हा १२ वाजून गेले होते. आम्हा दोघांना विमानात पाहून आमच्या बॉसच्या आणि बाकीच्या दोन सहका-यांच्या डोळ्यांतला आनंद लपत नव्हता. चांगले दहा-बारा निश्वास आणि ग्लासभर ऑरेंज ज्यूस इतकं होईपर्यंत माझा "मी खरंच उडालोय" यावर विश्वास बसत नव्हता.

... आणि झालेला आनंद त्या प्रचंड Boeing 777 जंबो जेटमध्येच काय तर बाहेरच्या त्या शांत झोपी गेलेल्या आभाळातही मावणारा नव्हता!

(समाप्त)

६ टिप्पण्या:

Nandan म्हणाले...

:D. pravaas suru vhaayachya aadhich evaDhi 'yatayat' :)?

Yogesh म्हणाले...

:D @ nandan


are ECNR evadha imp asato ka? mala mahiti navata... lagecha karun gheto. ;)

Sheetal Kamat म्हणाले...

baapare bhalatech kashta ghyave lagale pravasa-saathi.. btw warnan ekdam zakas kelay.. i could imagine you standing at emigration check and trying to convince those people....

a Sane man म्हणाले...

haha....he lok saraL emigration check required asa ka mhanat nahit koN jaNe...US sathi ECNR is not required....mhanaje EC Not Required is not required ha gondhaL ka ghalun thevlay koN jaNe...

Milind म्हणाले...

"मी खरंच उडालोय" - jabri :)
waiting for the events/pics in Malaysia

Sagar म्हणाले...

ECNR cha godhal baryach lokanacha hoto... I dont know why they want to do this stupid check..
anywyas..
Good writing...
I thought it will be kramash: :)