दोन उगाच-कथा

मे. गोकुळदास भगवानदास पटेल यांचं किराणा आणि भुसार (म्हणजे नक्की काय ते माहिती नाही) मालाचं दुकान भगवानदास भोलाराम पटेल मार्गावर सापडेल. हे दुकान अत्यंत स्वच्छ कारभारासाठी प्रसिध्द होतं (आणि आहेही). कुठल्याही मालाची गॅरेंटी स्वतः शेठ तुम्हाला देतील. या दुकानाच्या अवघ्या इतिहासात केवळ एकदा निकृष्ट माल सापडल्याची कथा सांगितली जाते. कधी काळी म्हणे एकदा कुठल्यातरी भामट्या लघु-उद्योजकाने पटेलशेठला अगदी खराब गूळ पुरवला. किंमत मात्र चोख मोजून घेतली होती. पटेलशेठच्या लक्षात ही चूक यायला तसा बराच वेळ लागला -- म्हणजे गि-हाईकाने तो विकत घेऊन मग त्याचं काही करून बघितल्याशिवाय कळणार कसं? गि-हाईकांकडून तक्रारी ऐकू आल्यावर त्याने त्या गूळाचे पैसे परत केलेच पण पुन्हा कधी असं होऊ न देण्याची जणू काही शपथच घेतली. नफा हे उद्दीष्टासाठीच धंदा करणा-या पटेलशेठला कोणीतरी म्हणाले की काय असा गूळ तुम्ही फुकट कसा दिला लोकांना? त्यावर पटेलशेठ काय उत्तरले असावेत?

"अहो चालायचंच--- तो गूळ बंडलच होता. त्यामुळे मी काही किंमत घेतली नाही त्याची. म्हणूनच गि-हाईकांसाठी इट वॉज गूड् फॉर नथिंग!"

---

जर तुम्ही शेतात भरपूर वाल लावले आणि भरपूर पीक आलंसुध्दा, तर पहिल्या वालाच्या शेंगेला तुम्ही काय म्हणाल?

highlight --> अग्रवाल

नंदनच्या कॉमेंटप्रमाणे, जर वालाचं उत्तम पीक आलं तर त्यास काय म्हणाल?
highlight --> मस्तवाल

वालाचं शेत जर ओस पडलं तर त्यास काय म्हणाल?
highlight --> ओस्वाल

वालाच्या मोठ्या दुकानाला काय म्हणाल?
highlight --> वाल-मार्ट

वालाच्या भावाची चौकशी काय विचारून कराल?
highlight --> स-वाल

वालाची कमी मसाला घालून, बिन-मिरचीची भाजी केली तर त्यास काय म्हणाल?
highlight --> म-वाल

हे सगळं वालाचं रामायण लिहिणा-या माझ्यासारख्या कॅरेक्टरला काय म्हणाल?
highlight --> वाल्मिकी!

तुम्हीही सुचवू शकता...!