बेघर अर्थव्यवस्था

अमेरीकेची (आणि क्रमेणं जगाचीही?) आर्थिक घडी विस्कटण्यामागे अनिर्बंध-अमर्याद घरबांधणी हे मुख्य कारण असल्याचा निर्वाळा बुश प्रशासनाने दिल्याचं वाचलं. ही अशी घरघर लागलेली अर्थव्यवस्था कशी मार्गी लागणार अशा विचारात असताना, मला इतर भाषिक-सामाजिक गमतीदार प्रश्न समोर दिसू लागले आहेत---

• अमेरीकेतली सामाजिक कारणांमुळे त्रस्त असलेली वृद्ध पिढी आता "कुणी घर घेता का घर?" असं विचारतील.
• "एक बंगला बने न्यारा" या गाण्यावर सरकार बंदी आणणार (आणि कालांतराने "तेरे घर के सामने, दुनिया बसाऊंगा" वरही).
• जुगारात (याला गॅंबलिंग असा रोमॅंटीक प्रतिशब्द आहे) "House always wins" हा सिद्धांत आता खोटा ठरणार.
• स्वतःचं घर सांभाळता येत नाही, चालले जग जिंकायला (ही "लक्ष्य" सिनेमानी लोकप्रिय केलेली) म्हण नुसती प्रसिद्ध नाही तर जगप्रसिद्ध होणार!
• "हौसेला मोल नाही म्हणतात; पण आजच्या आर्थिक परीस्थितीत, "हौसांना" मोल नाही हेच खरं.
  
• "Drinks on the house" अशा प्रकारच्या पार्ट्या आता कमी होणार.
• अवघ्या जगाचं "माज"घर असलेल्या अमेरीकेला असा फटका बसलेला ऐकून काहींच्या चेह-यावर खुनशी स्मित उमलणार. अरे प्रेसिडेन्ट असशील स्वतःच्या घरचा असं म्हणायचीही सोय उरली नाही म्हणतात.
  
• अमेरीकेबाहेरील प्रथितयश आर्थिक संस्थांना आता नफा झाल्यावर अमेरीकन कंपन्यांना हेवा वाटणं स्वाभाविक आहे. मात्र आता त्यांनी उगीचच टीका केली, तर "अरे जा, तुझ्याशी मला काही देणं-घेणं नाही. तुझ्या घरचं खातो की काय आम्ही" असं अभिमानानं उत्तर देण्याचा आत्मविश्वास आमच्या घरगुती कंपन्यांना नक्कीच मिळेल.
  

आणखी काही?